Het is de droom van iedere amateurvoetballer: doorstromen naar een profclub. In de serie ‘HSV’ers bij de profs’ gaan we in gesprek met jongens voor wie die droom werkelijkheid is geworden. Wat is er nou zo mooi aan het voetballen bij een profclub, en wat moet je ervoor laten? Waar hopen zij over 5 jaar te zijn? In deel 1 spreken wij met Mees Kaandorp.
Hoi Mees, kun je jezelf voorstellen?
Ik ben Mees Kaandorp, 20 jaar oud en speler van Jong AZ. Ik speel in de aanval, voornamelijk rechtsvoor. Ik heb dit seizoen een éénjarig contract gekregen bij AZ, met een optie voor nog een seizoen. Natuurlijk hoop ik dat die optie ook gelicht wordt. Ik ben op mijn tiende naar AZ gegaan. Hiervoor werd ik al gescout voor de AZ Voetbalschool. Op mijn tiende mocht ik in principe al spelen voor AZ onder 12, maar doordat de KNVB geen dispensatie verleende speelde ik nog een jaar de wedstrijden voor HSV.
Wanneer ben je begonnen met voetballen?
Ik ben op mijn vierde begonnen bij de minipupillen van HSV. Ik ging altijd met mijn vader mee naar mijn broers kijken, maar daar stond ik meer zelf te voetballen dan dat ik naar mijn broers keek. Daarom ben ik al een jaar eerder dan gebruikelijk begonnen bij de minipupillen. Hierdoor speelde ik het ene jaar met de ene lichting, en het jaar erna met de andere lichting. Dit is ook de reden dat ik een jaar ‘te vroeg’ gescout ben door AZ. Ik heb veel mooie herinneringen overgehouden aan mijn tijd bij HSV. Kamp Texel, de trainingen met mijn vrienden en het lootjes verkopen tijdens de wedstrijden van het eerste zijn daarvan de hoogtepunten.
Kun je het moment dat je werd uitgenodigd om bij AZ te komen voetballen nog herinneren?
Jazeker, dat was na een wedstrijd tegen De Foresters op het huidige B-veld. Tijdens deze wedstrijd kwam een scout van AZ kijken, op uitnodiging van mijn coach. Niet lang daarna kreeg ik het mooie nieuws. Jaren later heb ik gehoord dat ik al veel vaker bekeken was door een scout, maar hier ben ik nooit van op de hoogte geweest.
Hoe ziet het leven van een Jong AZ-speler eruit?
Op een normale trainingsdag trainen we één of twee keer. We verzamelen om 9 uur op de club, waar we de gym in gaan voor ‘preventie’, het losmaken van de spieren voor de training. Dit duurt meestal een half uurtje, waarna we om 11 uur trainen. In de tussenliggende tijd zitten we bij elkaar en gaan we bijvoorbeeld kaarten. Na de training is de lunch niet verplicht, tenzij we een tweede training op dezelfde dag hebben. We lunchen dan samen, gaan het krachthonk in en maken ons daarna klaar voor de tweede training. Dan kan je na 4 uur weg van de club.
De reden dat we om 11 uur trainen, is omdat we tegelijk met het eerste elftal van AZ moeten trainen. Wanneer er daar spelers te kort zijn, kunnen wij makkelijk doorschuiven. Ik ben ook een keer gevraagd om mee te doen met kleine partijtjes, speelde ik meteen in een team met Derrick Luckassen, Jonas Svensson en Muamer Tankovic. Dan mag je wel even aan de bak, haha.
Onze wedstrijden in de Keuken Kampioen Divisie spelen we op maandag- of vrijdagavond, om 20.00 uur. We verzamelen dan om 17.15 uur op de club, eten om 17:30 uur en gaan daarna weer de gym in voor preventie. 40 minuten voor de wedstrijd gaan we dan het veld op voor de warming up, en om 20.00 uur gaan we vlammen.
Het spelen bij een profclub is fantastisch, maar er zitten vast ook nadelen aan. Kun jij een paar van die nadelen noemen?
Het grootste nadeel is dat ik niet meer mag wintersporten in de voorjaarsvakantie. Dit deed ik tot mijn zestiende wel, maar daarna heb ik de afweging gemaakt met mijn ouders en werd het te riskant. Inmiddels staat zelfs in mijn contract dat ik niet meer mag skiën. Ik heb absoluut geen problemen met het niet mogen drinken van alcohol op feestjes. Iedereen die ik ken weet waar ik het voor doe, ze zullen mij eerder gek aankijken als ik alcohol drink dan het aanbieden.
Het niet mogen skiën wordt goedgemaakt met alle voordelen van het spelen bij een profclub. Zo hebben wij een toernooi in Japan gespeeld. Ga je met z’n allen 11 uur in het vliegtuig, wedstrijden spelen in Japan. Dat is fantastisch.
Hoe zie jij je toekomst voor je?
Ik wil vanaf Jong AZ zo snel mogelijk doorstromen naar het eerste elftal. Daar wil ik veel minuten maken, wedstrijden spelen. Dat is nu mijn eerste doel. Ooit hoop ik in de Premier League uit te mogen komen, het liefste voor Chelsea. Daar speelt ook mijn grote voorbeeld, Eden Hazard. Hij is zo’n goede voetballer. Lichtvoetig, wendbaar, snel, klein.
Vergelijk je jezelf ook met hem?
Haha, ik mag alleen maar dromen dat ik ooit zo goed wordt als hij nu is. Maar qua speelstijl kan ik mijzelf wel met hem vergelijken.
Ik wil via een tussenstap in Engeland bij Chelsea terecht komen. Vroeger was een tussenstap via een Nederlandse topclub per definitie het beste. Nu denk ik dat je bij een subtopper in Engeland meer wedstrijden kan spelen, om vervolgens de stap te maken naar de echte top. Daar wil ik tot mijn 31e, 32e spelen om daarna mijn carrière af te bouwen.
In Nederland, of ergens anders?
In China zou ik ook drie jaar kunnen spelen, maar dan wel voor €20 miljoen per jaar haha. Ik ben erg gesteld op mijn vrienden en familie. Maar €20 miljoen per jaar, dat is heel veel geld. Dan laat ik elke week iemand anders invliegen, en houd ik het ook wel uit.
Bij HSV spelen veel jongens en meisjes die prof zouden willen worden. Welke tip geef jij ze mee?
Het voetballen in de jeugdopleiding van een profclub is niet altijd leuk. Er komen veel tegenslagen, je zit op de bank terwijl je het er niet mee eens bent. Zorg dat je daarmee om kunt gaan. Dat kun je het beste doen door plezier te blijven maken, als dat niet in de wedstrijden kan dan moet je de trainingen leuk maken. Plezier hebben is heel belangrijk, maar wel het goede plezier. Geen geintjes uit
gaan halen zoals cola in bidons doen, want dat is ook plezier maken maar dan gaat de trainer je nooit belonen met speelminuten. Panna’s maken, stiftjes scoren en akka’s doen. Dat is het plezier wat je moet zoeken, op die manier laat je de trainer zien dat je kan voetballen en verdien je misschien je speelminuten.
