Laatste wedstrijd Cees-Jan Beerepoot bij de veteranen, na 50 jaar actief lidmaatschap bij HSV.
Het is al even geleden, maar nu het wat rustiger wordt willen we er toch graag alsnog aandacht aan besteden. Want het is de moeite waard….
na 50 jaar actief voor HSV te hebben gespeeld, speelde Cees-Jan Beerepoot op 12 mei 2024 zijn laatste wedstrijd. Gelukkig nemen we geen afscheid van hem, want hij zal als vrijwilliger nog verbonden blijven aan de rood-gelen. Maar het is wél iets om even bij stil te staan. Want er zijn er weinigen, die hem dit nadoen.
Zijn broer René vertelt: “We woonden Op de Wieken (vlakbij het HSV terrein). In de straat een klein veldje waar we elke dag voetbalden met een man of tien. Met o.a. Edgar Bakker, Paul Steketee, Paul Boerlage en Fons van Haastrecht. Hoewel Cees-Jan te jong was om al lid te worden van HSV, gingen onze ouders overstag na aandringen van Fons.”
Cees-Jan was altijd superfanatiek in het veld en wist het ook altijd beter dan wie dan ook.
René: ”Hij is in de loop der tijd wel wat milder geworden, maar Cees-Jan kon vroeger echt nóóit zijn mond houden, als hij het ergens niet mee eens was. Als kleine jongen had hij het vaak aan de stok met volwassen kerels of de coach, zoals meneer Korthouwer. Maar ook al had hij het aan de stok met de scheidsrechter of zijn medespelers….na afloop was dat weer over.”
Het voetballen zit in de familie. Cees-Jan was kopsterk en heeft op alle posities gespeeld. Zelfs als keeper was hij niet onverdienstelijk. Zijn zoon Bas is ook een goede keeper en zijn oudste dochter Nicky kan heel lekker voetballen. Ook heeft hij nog in het militaire elftal gespeeld met diverse jongens uit het betaalde voetbal. Zijn vader heeft heel lang bij VVS uit Spanbroek gespeeld. Beerepoot is een heel bekende naam daar; ook nú voetballen daar jongens met die achternaam en Handelsonderneming Beerpoot BV is sponsor.
Mede door zijn fanatisme was Cees-Jan ook regelmatig geblesseerd helaas. René: “Ik noem hem wel de Arjan Robben van HSV. Fysiek niet heel sterk, maar altijd en overal er vol ingaan. Dat heeft hem heel wat blessures opgeleverd. Cees-Jan heeft jaren in de selectie gespeeld (met name het 2e elftal) en heeft in die periode ook een paar echt zware blessures gehad. Een knieblessure, gebroken been en pols. En hij kwam regelmatig met bloedende schaafwonden van het veld. Gewoon omdat hij zo fanatiek speelde, ook nog bij de veteranen.”
Het weekend na zijn laatste wedstrijd voor HSV, was Cees-Jan een weekend weg naar Texel. Dat lijkt passend bij dit afscheid. Als kleine jongen nam hij vaak deel aan Kamp Texel en later ook als begeleider. René: “Er is over Texel een anekdote die onze vader nog wel eens wil vertellen. We speelden uit op Texel en wij stonden zo’n beetje laatste, terwijl Texel bovenaan stond. Wij speelden heel goed en richting het eind van de wedstrijd stonden we gelijk, maar aan alles merkte je dat we hier niet met een punt weg zouden gaan. Pieter Leering, die stond te vlaggen, kreeg tijdens de wedstrijd van alles naar z’n hoofd geslingerd van de uitbater van de kantine.
En terwijl het einde van de wedstrijd naderde kreeg Texel een vrije trap rond de middenlijn. Na het nemen van deze (onterechte) vrije trap, constateerde de scheids een meter of 20 verder richting ons doel weer een ‘spookovertreding’. En dit kunstje herhaalde hij nog twee keer, totdat de bal in onze 16 viel en hij, wederom onterecht, floot voor een pingel voor Texel. Toen zijn we van het veld gestapt en is de wedstrijd 5 minuten voor tijd gestaakt. De laatste 5 minuten moesten we op een ander moment uitspelen, maar dat hebben we nooit meer gedaan. Als je mijn vader dit verhaal voorlegt, wordt ie er gewoon nóg kwaad over”. En een laatste leuk feitje over zijn broer: “Cees-Jan gaf ons training, lang geleden, en als iemand de bal overschoot, riep hij steevast: drukken die bal!!!! Die kreet is bij ons team nog lang blijven hangen.”
Cees-Jan was naast actief speler ook actief vrijwilliger, al van jongs af aan. Hij is lang leider geweest van jeugdteams en staat hij op donderdag en regelmatig op zondag achter de bar in de kantine. Ook was hij medeorganisator van de Veiling en neemt hij actief deel aan de BHV-trainingen. Een HSV-er in hart en nieren. Dank je wel, Cees-Jan. We hopen dat je op die manier nog lang actief bij ons blijft.
HSV dat zijn we samen!!
